“Alles wat voor een verpleeghuis normaal is, werd door corona anders”. 

In ‘En jij’ vertellen Lansingerlanders over hun leven in coronatijd. Maak deze week kennis met Shalôm Groen (41). Zij is locatiemanager bij woonzorgcentrum Laurens De Tuinen in Bleiswijk.

Wat is er voor jou persoonlijk veranderd sinds de komst van het coronavirus?

“De eerste coronagolf kwam heel hard binnen. Terwijl ik híer werkte was mijn man thuis aan het werk. Hij begeleidde onze kinderen met hun schoolwerk. Mijn ouders en schoonouders bezocht ik niet maar ik belde hen vaker en ging zwaaien voor het raam. Voor wat De Tuinen betreft is werkelijk álles veranderd. Er was een bezoekverbod en het betekende: geen vieringen, activiteiten en muziekvoorstellingen en niet knuffelen met dieren, eropuit gaan met de wandelclub en eten in het restaurant. Kortom: álles wat voor een verpleeghuis normaal is, werd door corona anders. Het vergde een enorme flexibiliteit van behandelaren, verzorgers, activiteitenbegeleiders, facilitair medewerkers, vrijwilligers en mantelzorgers. In die tijd hebben wij één besmette bewoner gehad. In de volgende periode zijn ook enkele bewoners en medewerkers besmet geraakt en zijn er bewoners overleden. Dat alles betekent extra zwaar werk vanwege de beschermende kleding en gezichtsmaskers. Vergeet ook de mentale belasting van het zorgpersoneel niet. Het voelt alsof een stukje van jouw werk niet af is als een bewoner overgeplaatst wordt naar de speciale cohortafdeling op een andere locatie. Dit is wel één van de áller moeilijkste situaties om mee te maken voor onze medewerkers. En helaas zitten we er nog middenin. Daarom hebben wij bedrijfsmaatschappelijk werk ingeschakeld om ons personeel te ondersteunen.”

Wat mis je het meest en hoe is dat te vervangen?

“Het geven van een knuffel aan iemand die dat even nodig heeft, dat mis ik het meeste. En eerlijk gezegd mis ik de support, zoals het applaus en andere waarderingen uit de eerste tijd, nu wel een beetje. Dat heeft ons toen echt op de been gehouden. Ook nu nog hebben de zorgmedewerkers de steun van de buitenwereld zo nodig. Eigenlijk is er nog steeds geen kans geweest om uit te rusten, ook niet in de zomermaanden. Het ziekteverzuim onder collega’s vangen we ook op. De saamhorigheid binnen de locatie is gelukkig groot.”

Heb je zelf creatieve oplossingen gezocht?

“In De Tuinen bedachten we tijdens de eerste coronagolf een manier waarbij bewoners hun dierbaren toch even konden ontmoeten: de kletskeet voor de deur. Ook gingen we beeldbellen. Elke dag was anders, veel aanpassen dus. In de zomer werden de bezoekregels voor de zorg versoepeld, maar bij ons droeg wel iedereen een mondkapje en dat doen we nog steeds. Sinds de strenge maatregelen van oktober zijn we toch gaan kijken of we wat leuke dingen kunnen organiseren, maar dan wel met hele kleine groepjes.”

Is er een nieuwe kans op je pad gekomen?

“In de tijd die ik voorheen besteedde aan hobby’s en sport, ben ik nu thuis. Ik probeer dan zoveel mogelijk mijn hoofd ‘leeg’ te maken. Het zet je ook aan het denken. Dat  drukke en gehaaste leven van voor de coronatijd, daar moeten we eens kritisch naar kijken. En de files mogen van mij ook wegblijven.”

Heb je een waardevolle tip voor anderen?

“Het zou fijn zijn als men in de maatschappij oog houdt voor elkaar en het welzijn van anderen, juist nu!”

Tekst: Andrea van der Houwen
Fotografie: Ariane Kok